បរមេស្វរៈ

សំ. បា. (ន.) (បរមេឞ្វរ; បរមិស្សរ) អ្នកដែលជាធំក្រៃលែង (ព្រះឥសូរ) ; ខ្មែរយើង ច្រើនហៅក្លាយជា ព្រះបរមេសូរ ឬ ព្រះបរមីសូរ ។