បព្វាជនីយកម្ម

បា. (ន.) ឈ្មោះទណ្ឌកម្មមួយយ៉ាង ដែលសង្ឃត្រូវបណ្ដេញភិក្ខុអ្នកមានទោសខុសគួរដល់ការបណ្ដេញចេញពីវត្ត ។ ការបំបរបង់មនុស្សដែលមានទោស ត្រូវរាជការបណ្ដេញឲ្យចេញផុតពីស្រុកឬពីដែនឲ្យទៅនៅក្នុងទីណាមួយមានកំណត់ ក៏ហៅ បព្វាជនីយកម្ម ដែរ (ម. ព. និរទេស ផង) ។