ទក្ខិណោទក

បា. សំ. (ន.) (ទក្សិណោទក) ទឹកជាគ្រឿងចម្រើន គឺទឹកដែលច្រួចដាក់លើបាតដៃនៃបដិគ្គាហកបុគ្គល ក្នុងពេលដែលគេឲ្យទានរួចភ្លាមៗ : នៅពេលវេរឧបោសថាគារថ្មី ទាយកបានច្រួចទក្ខិណោទកលើហត្ថា នៃលោកចៅអធិការ ។ អ្នកខ្លះហៅ ទក្ខិណោទក នេះថា ទក្ស្នោទក អ្នកខ្លះថា ទឹកស្នោទក (–ទក់) ដោយហៅក្លាយពីសំស្ក្រឹតថា ទក្សិណោទក ។