តិលក

សំ. បា. (ន.) ដើមល្ង; ចំណុចខ្មៅៗ ដែលមានតាមរាងកាយ (អាចម៍រុយ) ; ការប្រោះព្រំ, ក្បិតចិញ្ចើមដោយម្សៅក្រអូបជាមង្គល (ចឺម) ... ។ គុ. ដែលជាឆ្នើម, ខ្ពង់ខ្ពស់, ប្រសើរ, លើសលែង : តិលកលោកា... ដែលជាឆ្នើមក្នុងលោក... ។