ជេតវន

បា. (ន.) (ជេតវន “ព្រៃរបស់ព្រះរាជកុមារជេត”) ឈ្មោះអារាមមួយធំ (ក្នុងពុទ្ធសម័យ) នៅជិតក្រុងសាវត្ថីក្នុងដែនកោសល, ដែលអនាថបិណ្ឌិកមហាសេដ្ឋី (សុទត្ត) ជាវដីជាឧទ្យានរបស់ព្រះអង្គម្ចាស់ជេតកសាងជាវត្ត ហើយវេរចំពោះព្រះភិក្ខុសង្ឃ មានព្រះសម្មាសម្ពុទ្ធជាប្រធាន; ហៅក្លាយជា ជេតពន ឬ ជេតុពន (–ពន់) ក៏មាន ។