សំ. បា. (
ន.) (ស្រាវក; វ > ព ជា ស្រាពក ; សារាវក) ជើងផ្តិល ។ ប្រដាប់ធ្វើដោយស្ពាន់ ដោយប្រាក់ជាដើម មានជើងដូចតុ តែតូច មានមាត់ជារំពត់ក្រចាប់ សម្រាប់ដាក់អ្វីៗ មានបារីស្លាជាដើម : បារីមួយជើងស្រាពក៍ (ហៅត្រឹមតែ ស្រាពក៍ ក៏បាន : បារីមួយស្រាពក៍) ។
ម. ព. នេះទៀតផង ។
Chuon Nath