ជីវកជីវាក

សំ. បា. (ន.) (ជីវំជីវ; ជីវញ្ជីវ) សត្វប៉ោលតោក (ច្រើនប្រើតែក្នុងកាព្យ ឬ កាព្យទេស្នា) ។