ឆ្នុកក្បិន

(ន.) អវយវៈមនុស្ស ត្រង់កន្លែងដែលចុកក្បិន ។ ចុងកន្ទុយក្បិនដែលគេមូរ ហើយយកទៅចុកត្រង់កន្លែងនោះ ក៏ហៅ ឆ្នុកក្បិន ដែរ ។