មហេសក្ខ

Noun possessor of great power (referring to a god)

បា.(គុ. ឬ ន.) (< មហា + ឦស + អាខ្យា “ដែលគេនិយាយគ្នាថាជាធំចម្បង”) ពាក្យសម្រាប់ហៅទេវតាដែលមានអានុភាពធំ; សរសេរជា មហេស័ក្ខ ក៏បាន; ក្នុងកាព្យប្រើជា មហេសក្ខា ក៏បាន ។ ប្រើជាបទសមាសក៏បាន : មហេសក្ខទេវតា, មហេសក្ខទេវបុត្ត, មហេសក្ខទេវរាជ (មៈហេស័កខៈ–) ទេវតា, ទេវបុត្ត ទេវរាជ ជាមហេសក្ខ ។